Rond zes uur ’s ochtends stond ik op Schiphol om te verzamelen voor mijn reis naar Granada. Ik had er echt super veel zin in en ik kon niet wachten om te vertrekken. Rond half zeven vertrokken we naar de incheck balie en moesten we zelf inchecken. Daarna hadden we gewoon wat vrijheid op Schiphol en mochten we doen wat we wilden. Ik had nog geen zin om te eten, maar dit was eigenlijk een heel slecht plan..

Ik moest ruim drie uur reizen met het vliegtuig en daarna nog anderhalf uur met de bus. Ik had dit echt onderschat. Ik had eigenlijk verwacht dat we maar heel kort met de bus moesten, maar niets was minder waar. Ik had best veel buikpijn in het vliegtuig en ik voelde me eigenlijk heel misselijk. Dit was niet echt een goed begin van de dag. Eenmaal in Granada aangekomen, voelde ik mij ook heel ziek. Opzoek naar eten, was er ook niet echt geweldig eten te vinden, behalve zoete ijsjes en andere zoete dingen.

We moesten eerst een heel eind lopen om bij ons appartement te komen. Het eerste wat mij opviel aan Granada is dat alles omhoog loopt. Als je eenmaal omhoog loopt dan moet je natuurlijk ook weer naar beneden. Mijn koffer was best wel groot en best wel zwaar.. Zie het voor je, een klein meisje met een reuze koffer die ook nog eens naar beneden moest lopen. Ik probeerde heel normaal te lopen, maar uiteindelijk ging ik maar in de sneltrein versnelling, zodat ik niet werd overreden door mijn eigen koffer.

Eenmaal aangekomen bij ons appartement, dacht ik echt, waar zijn we beland. De deur zag eruit alsof het elk moment kon afbreken. Eenmaal binnen viel het toch wel even tegen. We moesten met ruim negen mensen in een tweepersoonskamer. Ik had met drie anderen een kleine kamer geclaimd, die in de negen persoonskamer zat. Na snel even het appartement hebben doorzocht, gingen we naar een cathedral voor een speurtocht. De speurtocht was super verwarrend. We kregen een aantal opdrachten waar we heen moesten lopen, maar we hadden geen kaart. Nou, zo komen we verder hoor jongens! Ze hadden niet genoeg kaarten uitgeprint, dus we moesten het zonder doen. Uiteindelijk gingen we gewoon ons eigen gangetje en hadden we ruim vier uur rond gelopen.

Ik voelde me tijdens de speurtocht nog steeds erg ziek. Ik had echt het idee dat ik ging flauwvallen en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Na een hele tijd te hebben gelopen, had ik snel even wat drinken gekocht en later ook nog wat te eten. Na het eten ging het ook een stuk beter gelukkig.

Dit beeld kwamen we onderweg nog tegen. Ze waren bezig met een soort optocht, alhoewel ik nog steeds niet weet waar deze optocht over ging. Voor het beeld liepen allerlei mannen en vrouwen met nette zwarte kleding. Ik had echt het idee dat er iemand was overleden, maar dat was volgens mij niet het geval.

Na de speurtocht gingen we terug naar het appartement en daarna meteen door naar een goedkoop restaurant. We gingen eten bij FrescCo en eerlijk gezegd was dat niet te eten. We moesten eerst heel lang wachten, totdat we naar binnen konden. Daarnaast was het buffet erg simpel, maar we moesten er mee door. Na een beetje salade en wat slappe pizza was ik alweer vol. We gingen na FrescCo een nachtwandeling maken. Hier gingen we naar een uitzicht punt waar we de Alhambra en de stad in het donker konden zien. Het was erg moeilijk om hier foto’s van te maken, maar het is toch gelukt.

De volgende dag viel het mij pas op hoeveel grote en witte gebouwen Granada wel niet heeft. Echt prachtig hoe deze winkelstraten eruit zien en hoe groot deze gebouwen zijn. De tweede dag gingen we voor het eerst naar school. Deze school lag jammer genoeg niet in deze prachtig winkelstraten, maar het kon er mee door.. De eerste leraar was echt hartstikke serieus, maar de tweede leraar was echt hilarisch. Hij leerde ons heel veel, maar wel op een hele speelse manier. Door zijn grapjes of rare weetjes, kon je heel veel dingen erg makkelijk onthouden.

Na school kregen we een beetje vrije tijd, maar al snel moesten we ons verzamelen voor een city tour. De city tour werd gegeven door een Spanjaard. Hij praatte echt hartstikke veel en eigenlijk veel meer dan ik eerst had verwacht. Hij leek eerst op een hele stille man, maar niets is minder waar. Bij elke stoppunt stond hij echt een half uur te praten en ik kon daar eerlijk gezegd echt niet naar luisteren. Ik ging gewoon rustig foto’s maken en liet anderen naar hem luisteren.

We hadden een erg grote omweg gemaakt door de stad en uiteindelijk kwamen we bij een oud theater terecht. Op het dak, op de takken dus, hingen allemaal druiven en oh, wat had ik zin in druiven zeg. Hij vertelde veel interessante dingen, maar dit was eigenlijk het enige wat ik echt heb onthouden.

Bij onze meetingpoint stonden ook bloemen, die heel erg naar wiet roken. Als je de bloemen brak, dan roken je handen heel erg naar ui. Nou ja, ze waren tenminste wel mooi.

Ik heb serieus nog nooit zoveel rondjes gelopen in mijn leven. We kwamen echt veel op dezelfde plek terecht, maar dan bijvoorbeeld aan de andere kant of juist weer ergens anders. Sommige gebouwen had ik de eerst keer niet gezien en de tweede keer dan weer wel. We liepen ook echt de niet toeristische route. Door kleine steegjes, waar het niet echt lekker rook, maar ook naar kleine huisjes en verder.

Na de city tour hadden we een klein beetje vrije tijd en gingen we op een tapas tour. Ik had voor de vegetarische optie gekozen, omdat ik nou eenmaal niet zoveel van vlees houd. De tapas waren erg klein. Dit had ik natuurlijk wel verwacht, maar dat we zo weinig tapas kregen viel wel erg tegen. Als je de normale vlees optie had gekozen, dan had je wel meer dan genoeg. Ik kan helaas mijn maag niet vullen met een aardappel ding en een spinazie krokketje..

Het einde van twee prachtige dagen. Volgende week horen jullie nog veel meer over de overige drie dagen. Misschien in twee artikelen of misschien in één. Ben jij ook ooit in Granada geweest

Follow me on: Bloglovin | Facebook | Instagram | Twitter | Pinterest