Cornwall staat bekend om zijn prachtige natuur en het tropische klimaat. Dit is ook zeker waar, want Cornwall zag er werkelijk prachtig uit. Zeker een aanrader om naar toe te gaan, maar wat is hier eigenlijk allemaal te zien? Lees vandaag mijn aanraders en ook afraders.

Gelukkig hoefden we niet lang te reizen naar Cornwall. De reis duurde ongeveer twee uur en dat valt reuze mee tegenover de vijf uur van de afgelopen keer. Als eerste bezochten we deze prachtige kerk. Waar deze kerk was, vraag het niet aan mij. Ik weet wel dat het parkeren hier hartstikke duur was, maar dat was het ook wel weer.

De volgende dag gingen we naar een prachtige wandelroute. Dit lag dichtbij het stadje Lizard en je kon wandelen naar Lizard Point. Hier kon je, als je geluk had zeehondjes spotten. Helaas hadden wij niet zoveel geluk, dus we hebben er geen gezien. Het was nog steeds erg mooi om hier te wandelen en we hebben hier zeker een paar uur spendeert. Je kon hier ook nog gratis parkeren voor de liefhebbers.

Bij Lizard Point was er ook een witte vuurtoren. Hier kon je allerlei activiteiten doen voor kinderen. Ook kon je deze vuurtoren beklimmen en volgens het bordje was dit de enige vuurtoren waar je dat kon doen. Lizard Point is de perfecte plaats om foto’s te maken, maar ook om heerlijk te wandelen en te genieten van het uitzicht. Voor honden is het ook een leuke wandelroute. Ik zag een hond achter zeemeeuwen aanrennen en die had het dus zeker naar zijn zin.

Het was eb, dus we konden over de rotsen lopen. Let wel op dat je geen slippertjes of andere slechte schoenen aan hebt, want dan glij je vast en zeker uit. Ik neem aan dat je zelf ook wel kan bedenken, als je gaat wandelen, dat je dan niet slechte schoenen aan trekt. Ook is er een klein eettentje in de buurt en ik zag ook gewoon mensen die in dit natuurgebied woonden. Best raar en vreemd als je zo dichtbij een toeristische attractie woont, maar goed, ieder zijn ding.

Het lijkt net alsof er op deze rotsen sneeuw ligt, maar het was gelukkig erg mooi weer. Ik kon natuurlijk geen zeehondjes spotten, maar ik heb wel andere prachtige dieren gespot, zoals deze vogel en natuurlijk een hoop zeemeeuwen. Als je niet van zeemeeuwen houdt (zoals ik!), dan is het nog wel te doen hoor. Meestal liggen ze in het water en vliegen ze dus niet over je hoofd. Meestal..

Vanuit Lizard gingen we naar Land’s end. Voordat we bij Land’s end aankwamen, kwamen we dit surfstrand tegen. Hier hadden we geparkeerd en vervolgens gingen we de berg af om van het strand te genieten. We waren al een heel stuk naar beneden gelopen, maar we gingen gelukkig niet verder, want dat was nog een heel stuk lopen. Naar beneden lopen is makkelijk, maar je moet natuurlijk ook nog omhoog. Dit kregen we nog ter bevestiging van een man te horen, die uitgeput de berg weer opliep. Stel je voor, je hebt een hele dag surfen erop zitten en je bent helemaal uitgeput..

Wat ik soms niet begrijp aan zo’n strand, is waarom zou je hier gaan surfen, terwijl er honderden mensen zijn die tegen je aanbotsen terwijl je surft. Hierdoor kan je toch helemaal niet surfen? Ik begrijp dat de lifeguards, willen dat je binnen de vlaggen blijft, maar hoe kan je dan gaan surfen? Ik weet nog wel dat ik in Portugal met mijn bordje ook een beetje door het water zat te dobberen, maar ik nauwelijks vooruit kwam, omdat er teveel mensen hier zwommen.

Normaal post ik geen foto’s van mij of mijn familie op mijn blog, maar dat wil ik toch een beetje veranderen. Op deze foto zien jullie mij en mijn broer. We worden soms ’tweeling’ genoemd, terwijl we dat helemaal niet zijn. Het uitzicht was hier zo mooi, ik mis het echt.

Nadat we lekker waren uitgewaaid, reden we naar Land’s End. Dit was twee kilometer verderop en eigenlijk konden we hier ook makkelijk heenlopen. We moesten zes pond betalen om hier te parkeren en dit was ook ons ’toegangskaartje’. Redelijk duur voor een parkeerticket, maar goed, het was wel erg mooi. In Portugal waren we ook al bij een Land’s End geweest, dus dit was wel weer een mooie herinnering aan onze reis.

Over dit prachtige uitzicht heb ik niet veel te zeggen. We hebben hier een tijdje rondgelopen en wat stond er veel wind zeg! Normaal heb ik mijn haar altijd los, maar voor de verandering had ik mijn haar snel in een staart gedaan. Niet zo charmant om zo warrig haar te hebben natuurlijk.

Weetje wat echt gaaf zou zijn, als je hier kon snorkelen. Zou alleen een beetje gevaarlijk zijn met zoveel rotsen en golven.

Op de derde dag in Lostwithiel, gingen we naar St Eve’s Avenue. Dit was ongeveer twee uur rijden, wat ik nog wel redelijk ver vind. Uiteindelijk kwamen we aan in St Eve’s, maar dan moet je natuurlijk wel een parkeerplaats kunnen vinden. De twee borden naar de parkeerplaatsen gaven al snel aan dat ze allebei vol zaten. We reden uiteindelijk een stuk verder het stadje in, maar uiteindelijk kwamen we een bordje tegen met ‘restricted area’. Tja, hartstikke leuk dat er zo’n bordje staat, maar dan moet je wel even kunnen keren. Dat dacht de auto voor ons waarschijnlijk ook, we konden niet anders dan doorrijden naar de ‘restricted area’.

We kwamen uiteindelijk midden in de stad terecht. Dan moet je eigenlijk even denken aan een zijstraatje van Amsterdam, het was hier erg smal. Zo smal dat je hier eigenlijk niet met een auto door kan, logisch he dat bordje ‘restricted area’. We konden niet anders doen dan doorrijden. In deze straatjes liepen ook mensen, die plat tegen de muur moesten gaan staan om ons erdoor te laten. Natuurlijk keken ze wel even op, waarom er een auto in dit smalle stadje reed, maar we waren niet de enige auto.

Na enige tijd te hebben rond gereden, kwamen we bij een steegje uit, waar we dachten dat dit de uitgang was. Eerst moesten we nog langs een vrachtwagen, die ook nog eens de deuren open deed, want tja, het was nog niet smal genoeg. Nadat we de vrachtwagen voorbij waren, kwam er ook nog eens een auto van de andere kant aan, waardoor wij weer langs de vrachtwagen moesten.

Nadat we eindelijk langs de auto reden, kwamen we nog een obstakel tegen. We moesten een bocht om in een straat te komen, waar je op de millimeter na doorheen kon. Nadat we met veel moeite (zie: millimeter werk), de bocht om gingen, deden we de navigatie aan en reden we met veel moeite het stadje uit. Geen St Eve’s voor ons.

Na een smalle ritje door St. Eve, moesten we even uitwaaien op een strand. We eindigde bij dit prachtige strand Phillack. Het was eb, dus we konden heel ver doorlopen tot we het water tegenkwamen. Zou wat zijn, als het opeens vloed achter ons werd en we moesten rennen om onze schoenen droog te houden. Dit was ooit een keer gebeurd, maar dit keer niet.

Na een aantal rondjes te hebben gereden, kwamen we bij dit ‘geheime’ plekje uit. Hier was helemaal niemand en het parkeerterrein was ook helemaal leeg. Jammer dat je niet naar beneden kon, anders had ik daar de rest van de middag spendeert.

Eigenlijk liep dit stukje dood, maar we hebben (net zoals bij St. Eve gewoon doorgereden). Dit keer was het wel goed dat we hadden doorgereden, want we hadden een prachtig plekje gevonden. Als ik hier dichtbij had gewoond zal ik hier zeker gaan picknicken.

Het lijkt net alsof de rotsen nep zijn. Een soort van papier-maché. Ik vind het altijd zo jammer, dat je niet dichtbij kan komen, maar gelukkig heb ik mijn camera die 65x kan inzoomen.

Oké, geen zeehondje gespot in Lizard, maar wel een zeehondje gespot in Newquay. Wat was hij groot! Ik had altijd in gedachten dat zeehondjes veel kleiner waren, maar dat is dus helemaal niet het geval. Hij was opzoek naar vis en ging dus alle bootjes langs. Sommige bootjes gaven vis, maar sommige bootjes niet en daar ging hij dus snel bij weg. Eerst was de zeehond een stuk verder, maar later kwam hij steeds dichterbij, zodat we een mooie foto konden maken.

Wat is dit een lang artikel geworden zeg, maar dat kon ook niet anders door het prachtige Cornwall. Ik raad zeker aan om naar Cornwall te gaan, want er is nog zo veel meer te beleven.

Volg mij via: Bloglovin | Facebook | Instagram | Twitter | Pinterest